Tuesday, September 23, 2008

paalam blogspot...


sa ikalawang pagkakataon ay mamamaalam ako.

ito na ang huli kong lathala sa blog na ito...

salamat sa mga tumangkilik, tunay na mamimiss ko ang chatbox...





pagkat nandito na ako : http://lethalverses.com/



sana'y pareho pa din ang inyong pagsuporta sa bago kong bahay.
Mabuhay kayo!

Monday, September 22, 2008

isang pakikidalamhati, at pasasalamat.

Isang pakikidalamhati sa namayapang ama ng kaibigan kong si Jeri. Gaya ng sinabi ko sa iyo, naghahari ang dalamhati sa akin dahil hindi man lamang ako nagkaroon ng pagkakataong bisitahin siya sa ospital noong siya'y kasama pa natin dito sa lupa.

Nararamdaman ko ang kalungkutan na iyong nararanasan. Bagamat nasasabi nating mas mabuti na din ito para sa kaniya anupat nakatakas na siya sa gapos ng sakit at paghihirap, ay alam kong tunay na lahat tayo'y mangungulila sa kaniyang pagkawala.

Kay tatay Jerry - salamat po sa mahusay na pagpapalaki sa kaibigan kong si Jerilee. Natitiyak kong masaya kang umalis baon ang kaisipang nasa mabuting landas ang iyong anak at ang aming kaibigan.


****


Hindi ko din naiwasang salamining muli ang aking sarili matapos ang pag-uusap namin ni Jeri sa telepono. Maaring hindi ko nga ganap na maiintindihan ang hinagpis na hinaharap ng gaya niya, ngunit nauunawaan ko naman ang pait ng pagkawala ng isang AMA.

LUMAKI AKONG WALANG AMA. Anim na buwan pa lamang ako ng maulila ako sa isang ama; hindi ko naranasan ang kaniyang presensiya na sana'y katuwang ng aking mahal na ina sa paggabay sa aking paglaki, kasama ng nag-iisa kong kapatid.

Natatandaan ko pa na noong ako'y grade 1 pa lamang (at dahil hindi ako dumaan sa nursery o kindergarten, iyon ang masasabing una kong pagharap sa mundo ng nag-iisa), pinapatayo sa harap ng klase ang lahat ng mag-aaral upang magpakilala at magbigay ng mensahe sa kani-kanilang magulang. Nang ako na ang magsasalita, ang nasabi ko lamang ay "Mama, mahal na mahal ko po kayo... at Papa, sana nakilala po kita..."

Hindi ako nagpapaka-emo ng sabihin ko iyon, pero iyon ang tunay na nadama ko matapos marinig ang mga naunang nagbigay ng mensahe. Dumating din sa panahon ng buhay ko na tuwing papagawain kami ng project tungkol sa Father's Day, nagtatanong ako sa aking guro kung maari bang huwag na lamang ako magsumite ng project, anupat wala din lamang akong pagbibigyan nito. At tuwing taon nga, kinatatakutan ko ng dumating ang Father's day dahil sa ganitong kadahilanan, anupat ang mga guro ko noon ay pinipilit akong gumawa ng greeting card para sa isang ama.

Natigil lamang ito noong ako'y nasa ikalimang grado na. Natigil ito ng dahil sa halip na greeting card ang aking isumite ay isang sanaysay (na maaaring ang pinakaunang literatura na aking kinatha bilang isang manunulat) ang aking ginawa, na pinamagatan kong "A letter to the Father I never knew".

Sa nasabing sanaysay ay naipahayag ko ang aking tunay na damdamin tungkol sa aking ama. Doo'y sinabi ko kung gaano kalaki ang epekto ng isang ama sa kabuuan ng isang kabataan, ipinahayag ko ang mga masasayang bagay na dapat sana'y nararanasan ko noon. Ngunit sa huling bahagi'y pinasalamat ko pa rin ang aking ama dahil ang kawalan niya'y nagpatibay sa aking higit upang matutunang tanggapin ang mga bagay na wala tayong magagawa o kontrol.

...At higit kong natutunang pahalagaan ang aking ina at nag-iisang kapatid. Iba ang nakikita sa nasasaksihan : bagamat lahat ng tao'y nakikita ang pagsusumikap ng iba sa pag-aaruga't pagpapalaki sa atin, ako nama'y nasaksihan ang mga ito. Nasaksihan ko ang sakripisyo't pagpupuyat ng aking ina maitaguyod lamang ako at ang aking kapatid.

Sa aking ama na hindi ko nakilala, salamat sa pagbibigay sa akin ng pagkakataong lumaki at mabuhay sa mundong ito. Ikaw ang taong minahal ko kahit hindi ko man lamang nakikilala.

Salamat pong muli.

Burnham Prank Teaser

Due to insistent greenies' demand, eto na ang video ng latest prank namin last Saturday sa Burnham Park, Baguio City...




or watch this video in youtube : http://www.youtube.com/watch?v=5YeC5n2jVek


syempre pa, teaser lang ito. hintayin ang full length video mula kay GP.

enjoy!

Monday, September 8, 2008

sa 'yo, the horizontally intestined*

may nagsasabing "oh look, he's an ogre!"
at 'kaw daw ay isang fat, ugly monster,
kutis mo'y black dahil you treasure your libag,
hiningang you'd rather smell your own kabag...

pero I think that an ogre, you are not,
lovable si shrek and (eherm) you're not!
matangkad si shrek and well, nasa'n ka nga?
may nagmamahal kay shrek and ...sino ka nga?

wala namang problem if your face is disgusting,
pero ugali mo pala'y bonggang abhorring;
d'you grew up bullied kaya now bawi ka?
how's your childhood naman, namolestiya ka ba?

I've no idea kung anong atraso namin sayo,
they said dahil ba insecured ka't di guwapo?
if you want suntukan, aba namiss ko 'yan!
since you wanna be noticed, hamunin mo ko sa daan!

and don't ever takot me with authority
i am mabait, yes, at marami na ang nagsabi;
pero what you've done is talagang just too much,
di mo inisip na we're way above your match.

now if you're reading this and ika'y nasaktan,
paumanhin, I never asked for your pagdaan.




*horizontally intestined - english translation of an old tagalog slang. coined word na hiniram hihiramin ko kay Mariano.

Wednesday, September 3, 2008

proud ako sa mga humor blogs na 'to

Sasali ako sa Project Lafftrip Laffapalooza ni Badoodles at iboboto ko ang mga sumusunod na top 3 humor blogs na ito; hindi lang dahil sa sila'y mga kaibigan ko sa totoong buhay kundi dahil talagang magagaling, kapupulutan ng topak at ikasasakit ng tiyan ang mga nabanggit:

1. greenpinoy - ang blogger na ito na kinayang humarap sa camera ng naka brip upang patunayan na siya ang inspirasyon sa paglikha ng isang sikat na cartoon character, ang blogger na kahit si Alma Moreno ay nalinlang sa pagpapanggap na siya si Vandolph, ang blogger na kakatapos lamang ng successful first season sa project ube tv, ang blogger na nagpalaki ng samahan ng aming grupo na ngayo'y tinatawag na greenies/lashingheroes, at napakarami pang iba.

...ngunit nananatiling kahit siya'y makulit, may puso sa kapwa. Ibabalik ko ito sa iyo ngayon Jason: Mabuhay ka, ikaw ay isang Pilipinong mataba Makulit!


2. mariano - bilang tanda ng pagiging nakakatawa, pagpunta mo pa lang sa blog niya ay si joker na agad ang bubungad sa iyo (walang kwentang trivia: siya rin ang gumanap na joker sa nasabing larawan. kuha noong dekada sinkwenta). bagamat makukulit ang kaniyang mga hirit, sasakit ang bangs mo dahil maitatanong mo sa iyong sarili: "Oo nga ano" (na hindi naman pala tanong dahil wala namang kwestyon mark) dahil sa kaniyang matatalinong obserbasyon, suhestiyon sa buhay, at mabilis na pag-iisip ng mga punchline.

Sino sa atin ang bumungkal ng paso at nakaalalang batiin ang mga lupa ng "Maligayang Earth Day"?

...Si Mariano lamang. Shame on us.


3. kingdaddyrich - kailangan pa ba ng introduksiyon para sa isa sa mga kinikilalang institusyon ng blogosphere? Ang kaniyang blog ay kakikitaan mo ng kaniyang malawak na dibersidad at talento sa pagsulat : marami kang matututunang mga facts at f_cks, kailangan man sa buhay o hindi, disente man o bastos. Kaya niyang magpatawa ng hindi pilit at seryoso ang tema ng pananalita, kaya niyang gawing interesante ang mga bagay-bagay na karaniwang pangkaraniwang nagiging karaniwan lamang (paumanhin sa department of redundancy department), at higit sa lahat: kaya din niyang kumain ng bubog, apoy, telebisyon, department store (basta hanggang 3rd floor nga lamang), babuyan island, etc.

...JOKE lang. Hanggang 4th floor ang kapasidad niya sa pagkain ng department store.


MABUHAY KAYO, MGA PILIPINONG MAKULIT!!!