sari-saring iisa.

Mayro'n akong nais malaman
Maaari bang magtanong?
Alam mo bang matagal na kitang iniibig?
Matagal na akong naghihintay...


MINSAN, may mga bagay sa mundo na wala tayong magagawa, hindi tayo makapipili, o wala tayong kakayahang baguhin.

Isa na diyan ang "LL" - o "lablayp", ayon sa kaibigan kong itatago ko sa pangalang anthonyb.

Ngunit ito na rin marahil ang dahilan kung bakit masarap ang magmahal - hindi mo alam kung ano ang naghihintay sa iyo dahil hindi mo mapipili kung sino ang pag-aalayan mo nito. Hindi ako nagpapakamartir kung sasabihin kong ang sarap nang isipin na alam niyang mahal ko siya, kahit batid kong ang pinasok ko'y isang pangahas na pangarap. Pero siyempre, nangangarap pa rin ako na balang araw, SANA, masuklian din ito.


...sa huling balita ko'y libre pa rin naman ang mangarap.

Kung ako ay iyong iibigin
Di kailangan ang mangamba
Pagkat ako ay para mong alipin
Sa iyo lang wala ng iba...


TINANONG ako ni AIR kung bakit ko nasabing mahal ko siya, at buong katotohanan din naman na matagal ko na ring naitanong ito sa aking sarili.

At ang dahilang iyon ay naisalin ko na rin sa isang tula - mahigit isang buwan na ang nakalilipas (ikinalulungkot ko ngunit masyadong pribado para sa akin ang tulang iyon kaya't minarapat kong huwag itong ilathala dito).

Nagpaalam ako sa kaniya na kung maari'y sagutin ko ito sa pamamagitan ng tulang nabanggit, at pumayag naman siya. Kaya't bibili akong muli ng crayola, este pentel pen, upang maisalin ko itong muli sa isang tisyu - gamit ang sarili kong sulat kamay na mas illegible pa kaysa wingdings.

...sa huling balita ko'y libre pa rin naman ang mag-abot ng isang tula.

Ngunit mayro'n ka ng ibang minamahal
Kung kaya't ako'y di mo pinapansin
Ngunit ganon pa man nais kong malaman mo
Ang puso kong ito'y para lang sa 'yo...


NOONG nakaraang linggo lamang, tinanong ako ng ex ko kung bakit daw mahigit isang taon na'y hindi pa ako ulit nagge-gelpren. Simple lamang ang sagot ko: "high tide or low tide?"

...na dyoklang. Ang tunay kong sagot ay "Dapat bang pumasok sa isang relasyon dahil lamang sa lumilipas na panahon? O dahil tiyak mong mahal mo ang isang tao at kaya mong manindigan para dito?"

At dahil alam naman niya ang tungkol kay AIR, tinanong niya kung ano na daw ang lagay ng panliligaw ko.

ex : "Kumusta naman kayo ni __? Masaya ka naman ba?"
ako : "Masaya ako. At oo, mahirap. Pero overwhelming pa din ang saya kapag kasama ko siya."
ex : "I guess it's what makes it fulfilling then. Kasi may pain..."
ako : "Oo. 'Yung tipong lagi ka nag-iisip to the point of paranoia. Pero isang ngiti lang niya, solb na ang araw mo."
ex : "Paano kung dumating ang araw na magka-bf na siya? Or sabihin niyang hanggang friends na lang kayo at wala talaga?"
ako : [NATAHIMIK]
ex: "Hahaha, ngayon lang kita nakitang ganiyan. Wow, apektado??!"
ako : [Ngumiti] "Grabe no? Kahit tanggap ko na 'yung looming possibility na 'yun, masakit pa ring marinig, kahit sa isang simpleng usapan lang."
[SANDALING KATAHIMIKAN]
ako : "Well, mahal ko e. At least, kahit may gusto siyang iba, alam ko sa sarili ko na may ginawa pa rin ako. I've tried, though hindi lang talaga ako ang worthy para sa kaniya. And magiging masaya na din ako nun eventually, may tiwala naman akong she knows what's best for her. And 'yun dapat ang lagi nating iisipin sa mahal natin sa buhay - ALL THE BESTS they deserved."


Sa huling balita ko'y libre pa rin naman ang magmahal...


Nandito ako umiibig sa iyo
Kahit na nagdurugo ang puso
Kung sakaling iwanan ka niya
Huwag kang mag-alala
May nagmamahal sa iyo,
Nandito ako...


...at asamin ang kanilang kaligayahan.

the unfamiliar territory.

you may have realized, while you're reading these lines,
that you're the air I breathe, the essence of my rhymes;
and though unasked for, I'm still giving you these poems,
for what sense would these serve, if truth's not to be known?

it all started with a garden I dared look,
a place of lovely blooms, from ground to every nook,
where green roses aren't rare; wild bushes you'll find none,
with soothing breeze of song: a real perfect one.

and what would I not give, just to be near and see,
those metaphors of beauty, in all simplicity?
beneath the greeny fields and ever-crystal lake,
lies a gem, a character, that nature can't remake.

and though at first I blinked, afraid that I might fall,
yet falling seems assured - I have but mortal soul;
but please don't take offense, I knew where I should stand,
if I can only stay: let fall WITHIN your ground.