nang lapain ako ng hyena sa siyudad

ILANG minuto pa lamang ang nakalilipas habang sinusulat ko ito, naglalakad ako sa kahabaan ng Buendia pauwi galing sa opisina ng makita ko si "Tita" na nakaupo sa paborito niyang sulok. At dahil "bespren" na daw niya ako, malayo pa'y ngumiti na siya sa akin.

Oo, hindi pang close-up smile ang kaniyang ngiti: anupa't ang gilagid niya'y halatang malaon ng tinakasan ng kaniyang mga ngipin. Ngunit para sa akin, ang ngiting iyon na pagbati - na tatagos sa iyo ang sinseridad at walang pagkukunwaring kasiyahang makita ka - ay ang dabest na ngiting nakita ko sa buong araw (teka, hindi ko kasi nakita ang ngiti ni what went wrong).

Pero hindi si tita ang topic ng post ko ngayon. Hindi siya ang hyena, at lalong hindi din niya ako nilapa.

Ang nangyari kasi, binigyan kong muli si Tita ng kaunting baryang kahit paano'y pantawid gutom na din. Ngunit di ko naman alam o talagang masukal lang ang bulsa ko sa sari-saring basura, pagdukot ko'y nalaglag pala ang resibo ng kinain ko kanina sa KFC (yup, sawa na kasi ako sa jabi dahil kasama ko madalas si chroneicon wehehehe) at ayun, nang paalis na ako'y biglang may sumigaw sakin:


HYENA : Boss (nampucha, boss niya pala ako e bakit nya ko sisigawan?), sandali lang. Pakipulot ho yung tinapon niyong kalat.

AKO : [Nagulat] Ha? (mas mahaba pa ang "ako", emosyong inilarawan at ang walang kuwentang paningit na ito kaysa sa aktwal na sinabi ko dito)

HYENA : 'Yun hong papel. [Itinuro ang noo'y nakahandusay na kapirasong papel sa bangketa]

AKO : Hindi sakin yan, wala akong tinapon. [salubong ang kilay]

HYENA : 'Senyo ho yun, nakita ko tinapon mo. Galing sa bulsa mo, nalaglag. [labo ng logic niya no - itinapon ko tapos nalaglag daw]


At dahil hindi umepekto ang pagsalubong ko ng kilay at alam kong masukal ang aking bulsa, minarapat kong pulutin ang papel na mukhang malinis naman. Pagbuklat ko, nakita kong sa akin nga iyon dahil natandaan ko pa ang serial number ng resibo ng KFC (siyempre joke lang. Item code ng chicken longanisa meal ang natandaan ko).


AKO : 'Pre nalaglag lang 'to, hindi ko tinapon.

HYENA : Ganun din yun, littering ka. (di ko naman nabasa ang sinabi niya kaya di ko alam kung tama ba ang spelling ng "littering" ng bigkasin niya iyon) Nakita ko nalaglag yan sa bulsa mo pagdukot.

AKO : (umuusok na ang ilong) Nampucha, nalaglag pala e, ibig sabihin di ko sadya!

HYENA : Boss wag ka ng magreklamo. Kahit sadya o hindi, nagkalat ka pa din. 'Akina I.D. niyo.


Napakamot ako sa batok at seryosong gusto ko nang sapakin ang kaharap ko. Walang puso; nakita niya palang nalaglag sa bulsa ko pagdukot ko kanina, e di ibig sabihin nakita niyang nilimusan ko lang si "Tita". Sana pinalagpas na lang niya. Iniisip ko ng oras na iyon: "Pucha, ang liit nito kumpara sa akin. Isang sapak lang sa ilong nito, malamang babaon ang butas ng ilong nito hanggang tonsils. Nakanampuchang buhay 'to. Ito ang mga pagkakataong sinasabi ko kay kaibigang ronwaldo na minsan, away talaga ang lumalapit sayo. 'Yun bang kahit anong iwas mong huwag na ulit makipagbasagan ng ulo, darating pa rin ang panahong hahabulin ka ng away. Tulad nito.

Ang nangyari? Hindi ko napigil ang sarili ko. Hinawakan ko ang kanan kong tainga (ito daw ang sign na mananapak na ako, ayon sa mga matitinong basagulerong barkada ko dati) at bigla kong sinapak ng isang straight ang hyena. Napahandusay siya sa kalsada habang sumasargo ang dugo mula sa pumutok na kilay at ilong.

NAGKAGULO ang mga tao. Nagsitakbuhan palayo ang mga naglalakad malapit sa amin na para bang umutot ako ng nuclear bomb gaya ni greenpinoy. Narinig ko ang silbato ng pulis at sirena ng isang police car. Ilang sandali lamang ay umugong sa paligid ang nakabibinging ingay ng helicopter. Lalong lumiwanag sa paligid ko dahil sa tanglaw ng spotlight galing sa helicopter, na noo'y may mga sundalong bumababa papunta sa puwesto ko gamit ang lubid. May dumating na paladin at crusader tanks, comanche...

Siyempre, joke lang ulit ang huling dalawang talata sa taas. Hindi ko sinapak ang hyena. Nakapagtimpi ako dahil naipangako ko sa sarili kong hindi na ako muling mananapak ng tao. Ngumiti na lang ako at pinagtawanan ang katangahan ko.

Ang ending, inisyuhan niya ako ng violation ticket. Tinanong ko kung magkano, ang sabi'y isanlibo daw ang multa at kailangang sa city hall ng Makati ko mismo bayaran. At humabol pa - sa loob lang daw ng tatlong araw.

Tinanggap ko ang ticket at nilisan ang lugar ng krimen. Ngunit binalikan ko muna si "tita" dahil napansin kong natulala siya sa nasaksihan, at naramdaman kong nahiya siya sa akin dahil sa nangyari.

TITA : Iho, pasensiya na ha. Di man lang kita naipagtanggol. Natakot kasi akong paalisin din niya dito, wala naman akong ibang puwedeng puwestuhan para mamalimos...

AKO : 'Ala ito tita. (Ngumiting may pagyayabang) Pamangkin po ako ni Marcos, siya na po bahala dito.

TITA : (Natulala) P-patay na po si Marcos di ba?

Hindi na ako sumagot. Ngumiti na lang ako ulit at kumindat, kunwa'y may confidence pa din at hindi naapektuhan sa nangyari (Ngunit sa sarili ko'y iniisip ko na kung saan ako pupulot ng sanlibong piso).









MORAL LESSON? HUWAG IPAMUMULSA ANG RESIBO NG KFC.